Πως αλλαζει ενα παιδι την σχεση του ζευγαριου;

"Singing in the rain" by Vickie Wade

Δεν υπάρχει πιο όμορφη εξέλιξη στην ζωή ενός ζευγαριού από τον ερχομό ενός μωρού. Είναι όμως ταυτόχρονα και μια  από τις  μεγαλύτερες προκλήσεις, ένας καθημερινός αγώνας στο στάδιο της οικογένειας.

Είχα ακούσει στο παρελθόν, περιπτώσεις ζευγαριών που προχώρησαν σε αυτό το βήμα για να σώσουν την σχέση τους, που περνούσε κρίση. Τότε δεν έδωσα σημασία αλλά τώρα αναρωτιέμαι. Θεωρεί όντως κάποιος άνθρωπος ότι μια σχέση που έχει ήδη προβλήματα και ρωγμές, θα επιβιώσει μετά την έλευση του παιδιού; Πέρα από το γεγονός ότι μια τέτοια στάση είναι κάπως ανεύθυνη λόγω του πολύ μεγάλου ρίσκου να βουλιάξει το καράβι και να απομείνει ένα παιδί έρμαιο των καταστάσεων, είναι και ουτοπική. Αυτό το μικρό πλάσμα που έρχεται στον κόσμο χρειάζεται την απόλυτη προσοχή και φροντίδα των γονιών του όλο το 24ωρο. Μονοπωλεί το ενδιαφέρον, τις συζητήσεις, τις εξόδους. Τα πάντα περιστρέφονται γύρω από αυτό. Το ζευγάρι ειδικά τους πρώτους μήνες έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Αλλάζει η ρουτίνα του, οι καθημερινές στιγμές ηρεμίας και χαλάρωσης, οι βραδινές έξοδοι με φίλους και ούτω καθεξής. Αν δεν υπάρχουν γερές βάσεις από πώς θα αντιμετωπιστεί η νέα πραγματικότητα;

Ειδικά σήμερα οι απαιτήσεις για τους νέους γονείς είναι πολλές. Εκτός από καλοί γονείς, η κοινωνία και γενικά ο περίγυρος, απαιτεί να είναι και απολύτως κοινωνικοί. Να βγαίνουν μεταξύ τους για μια βόλτα με την πρώτη ευκαιρία, να βγαίνουν με τους φίλους τους , ξεχωριστά ή και όλοι μαζί , να συνεχίσουν να εργάζονται και να μην παραγκωνίσουν την καριέρα τους , αλλά και να είναι όσο το δυνατόν πιο ανεξάρτητοι.  Όλα αυτά δημιουργούν άγχος, πίεση και μια διαρκή προσπάθεια τελειότητας. Κάτι που είναι φυσικά ανέφικτο οπότε φέρνει στο προσκήνιο συναισθηματική φόρτιση και ανασφάλειες. 

Όλοι οι νέοι γονείς περνούν τις δυσκολίες τους , προσαρμόζονται στις καινούργιες συνθήκες, μαθαίνουν τον ρόλο τους και τα πράγματα σιγά σιγά βρίσκουν τον ρυθμό τους. Όχι με μαγικά κόλπα, ούτε μυστικά επιτυχίας. Με πολλή υπομονή, αμοιβαίες υποχωρήσεις και στήριξη του ενός προς τον άλλο.  Η γονεϊκότητα όπως και ο γάμος θέλουν διαχείριση του εγωισμού και θυσία προς τους αγαπημένους ανθρώπους. Θέλουν κατανόηση και καθημερινή προσπάθεια και από τις δύο πλευρές. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν χρειάζεται και φροντίδα του εαυτού μας.

Αν νιώσουν οι νέοι γονείς σαν ομάδα με το νέο μέλος της οικογένειάς τους και μείνουν ενωμένοι, όλα έρχονται στην πορεία.  Η αγάπη άλλωστε δεν μοιράζεται, απλά πολλαπλασιάζεται. Αν υπάρχει αγάπη ανάμεσα στο ζευγάρι αυτή πολλαπλασιάζεται με τον ερχομό του παιδιού και αποκτά ακόμη πιο ουσιαστική μορφή.