Μια Ελληνιδα μαμα στην Αμερικη!

Πώς είναι για μια νέα μαμά να φεύγει στο εξωτερικο με την  οικογένειά της για  ένα  καλύτερο  μέλλον; Τι δυσκολίες αντιμετωπίζει και  ποιες  είναι  οι προκλήσεις της προσαρμογής στα νέα δεδομένα; Η Έφη Φούντογλου- Θεοδωρίδη, ως μια δραστήρια μαμά τριών αγοριών και δασκάλα πλέον εδώ και τρία χρόνια στο ελληνικό σχολείο της Αγίας Σοφίας στην Ουάσιγκτον, μιλά στο 24hrsmom για την εμπειρία της και δίνει την δική της συμβουλή στις νέες μαμάδες!

Πώς αντιμετώπισες στην αρχή την μετάβαση σε ένα άλλο τόσο διαφορετικό περιβάλλον;

Όταν πήραμε την απόφαση να μετακομίσουμε στην Αμερική, παρόλο που δεν είχα προσωπική εμπειρία για το τι μας περιμένει, ήμουν ενθουσιασμένη υπέρ του δεόντως! Η μετάβαση ωστόσο δεν ήταν τόσο ενθουσιώδης! Η πρώτη αίσθηση είναι σοκ! Πολιτισμικό σοκ. Τελείως διαφορετική αντίληψη, άλλοι ρυθμοί και εντελώς ξένος τρόπος ζωής! Για τους 4 πρώτους μήνες ειδικά, ήμουν έτοιμη να επιστρέψω πίσω (αν και δεν υπήρχε η δυνατότητα φυσικά). Μόλις μετακομίσαμε σε αυτόνομο σπίτι, άρχισε ο μεγάλος μας σχολείο και όλα βρήκαν τη σειρά τους σταδιακά.

Ποιες διαφορές βλέπεις σε θέματα μητρότητας συγκριτικά με την Ελλάδα;

Πρώτα από όλα να ξεκαθαρίσω ότι σαν την ελληνίδα μάνα... δεν υπάρχει! Οι μητέρες στο εξωτερικό (δεν είναι όλες Αμερικανίδες) είναι ίδιες και διαφορετικές σε πολλά σημεία. Σίγουρα όλες θέλουν και προσπαθούν για την σωστή ανατροφή των παιδιών τους! Οι τρόποι προσέγγισης ποικίλουν και ομολογώ πως ζηλεύω τον αμερικανικό τρόπο. Είναι πολύ κουλ! Δεν θα τρελαθούν ούτε με την καθαριότητα του σπιτιού- ρούχων- παιχνιδιών κλπ. Πολύ άνετα θα ταΐσουν αρκετές φορές μέσα στη εβδομάδα κατεψυγμένο γεύμα τα παιδιά τους, δεν τα πιέζουν καθόλου στο διάβασμα, περνάνε παρά πολύ χρόνο έξω, κάνοντας πεζοπορία ή αλλά αθλήματα (hiking, climbing, sports όπως lacrosse, football, basketball).
Είναι ακομπλεξάριστες οι ίδιες με την εμφάνιση τους, κάτι που θεωρώ πολύ απελευθερωτικό. (Ως Θεσσαλονικιά δεν μπορούσα να φανταστώ πως φοράς αθλητικά και φόρμες σε οικογενειακή εξόρμηση, δίχως ίχνος μακιγιάζ!) Είναι στοργικές, αλλά συγχρόνως τα παιδιά τους είναι ανεξάρτητα, με επίγνωση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών τους (που πολλές φορές εκμεταλλεύονται τα μικρά).

Υπάρχουν διευκολύνσεις για τις μητέρες που ενδεχομένως θέλουν να μείνουν σπίτι και να αναλάβουν την ανατροφή των παιδιών τους;

Διευκολύνσεις δεν έχουν. Γι’αυτό διαμαρτύρονται συνεχώς. Μια φίλη μου που γέννησε πρόσφατα, μου εξηγούσε πως παρόλο που θα ήθελε να μείνει τουλάχιστον 3 μήνες με τον μικρούλη της στο σπίτι, η δουλειά της την «αναγκάζει» να γυρίσει στην 6η εβδομάδα! Φυσικά, αν υπάρχει η οικονομική άνεση, δεν τίθεται λόγος. Αλλά παροχές και βοήθεια από το κράτος δεν υπάρχουν!

Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζεις στην καθημερινότητα με τα παιδιά; 

Καθημερινότητα - Παιδιά 5-0!
Ζόρικα τα πράγματα! Με αρκετό τρέξιμο αλλά πιστεύω πως κάπως έτσι είναι και στην Ελλάδα, σωστά; Δεν υπάρχει εξωτερική βοήθεια, ο άντρας μου δουλεύει 7 μέρες την εβδομάδα, άρα το βάρος πέφτει στην ωραία του σπιτιού! Το δυσκολότερο όλων θα έλεγα πως είναι το ότι δεν μπορώ να μοιράσω τον χρόνο που θα ήθελα να περνάω με τον καθένα χωριστά. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ξεχωριστή δραστηριότητα, βόλτα, συζήτηση με κάθε παιδί... αλλά όταν το ρολόι τρέχει και προσπαθούμε να προλάβουμε το  αμερικανικό σχολείο, απογευματινές δραστηριότητες, ελληνικό σχολείο, διάβασμα, φαγητό και οικογενειακές υποχρεώσεις... φαντάζει ακατόρθωτο. Το κεράσακι βέβαια είναι... το σούπερ μάρκετ με 3 παιδιά!

Φανταζόσουν ανέκαθεν την δημιουργία μεγάλης οικογένειας;

Μεγάλη οικογένεια δεν είχα φανταστεί ποτέ! Φανταζόμουν πως ακόμα και να μην κάνω παιδιά, αν είχα έναν σύντροφο που με αγαπάει, με στηρίζει και με συμπληρώνει δεν θα ήταν απαραίτητα τα παιδιά. Ήμουν- ήμασταν όμως από τους τυχερούς/ ευλογημένους ανθρώπους που η εγκυμοσύνη ήρθε αμέσως μετά τον γάμο μας. Όταν αποκτήσαμε τον πρωτότοκο μας, είπα στον άντρα μου πως θέλω κι άλλο! Δεκαοχτώ μήνες αργότερα είχαμε και τον δεύτερο γιο μας. Ο μικρούλης μας, ήταν δώρο Θεού, μιας και πιστεύαμε πως δεν θα μεγάλωνε άλλο η οικογένεια μας. Ήρθε 7 χρόνια αργότερα και μας γέμισε ενθουσιασμό! Πάνω σε ένα στάδιο που ο μεγάλος μας προφανώς ξέφυγε από την παιδική ηλικία, είναι υπέροχο να βλέπεις ένα μωρό να προσπαθεί να κατακτήσει τον κόσμο... ή για αρχή τουλάχιστον το σπίτι μας! 

 Μια συμβουλή σου για τις μέρες μαμάδες.

Για μένα το νούμερο είναι να αγκαλιάζουν και να φιλάνε όσο πιο πολύ γίνεται τα παιδιά τους! Ακόμα και όταν  μας πούνε τα μωρά μας «φτάνει ρε μαμά!». Η αγάπη δεν χορταίνεται. Και δημιουργεί ενήλικες που αισθάνονται και είναι πλήρεις!