Φιλια στα χρονια της μητροτητας

"Από τότε που έγινα μαμά έχασα τις μισές μου φίλες" ακούω συχνά να λέγεται από νέες μαμάδες. Και η αλήθεια είναι ότι κι εγώ διαπιστώνω πόσο πιο δύσκολο είναι να κρατήσει κανείς την κοινωνική του ζωή μετά τον ερχομό των παιδιών. Αναρωτιέμαι όμως αν είναι τα πράγματα τόσο περίπλοκα ή εμείς πολλές φορές τα περιπλέκουμε χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Και θα σας πω αμέσως τι εννοώ με αυτό...

Ένας φίλος ή μια φίλη είναι η οικογένεια που έχουμε διαλέξει. Είναι ο άνθρωπος που θέλουμε να έχουμε πάντα δίπλα μας στην χαρά αλλά και στην λύπη μας, στα καλά και τα άσχημα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά αλλά και ευλογία για έναν άνθρωπο να γίνεται γονιός,άρα η μόνη θέση της φίλης μας θα ήταν λογικό να είναι δίπλα μας, πιο δίπλα από ποτέ! Όχι μόνο για να είναι μέρος αυτής της τεράστιας χαράς αλλά και γιατί έτσι η φιλία μας περνάει σε επόμενο επίπεδο. Δεν μένει πια στο επίπεδο της ανεμελιάς, των εξόδων, της παρέας αλλά προχωράει στο επίπεδο της οικογένειας που είναι πάντα μια γροθιά. 

Αυτό πολλές φορές απαιτεί υποχωρήσεις κι από τις δύο πλευρές, καλή συνεννόηση, κατανόηση, σεβασμό στις διαφορετικές ανάγκες και συνθήκες. Εκεί έρχεται και η μεγαλύτερη δυσκολία. Αν η μία από τις δύο φίλες δεν έχει παιδιά σίγουρα θέλει διαφορετικά πράγματα, έχει άλλα ωράρια και άλλες συνθήκες ζωής. Αν πάλι έχουν και οι δύο παιδιά τότε ναι μεν υπάρχουν κοινά σημεία αλλά πρέπει να συνδυάσουν τις ανάγκες και των δύο οικογενειών για να μπορέσουν να είναι κοντά.

 Καμιά συνθήκη δεν είναι τέλεια ή ιδανική, για αυτό και μαγική συνταγή δεν υπάρχει! Υπάρχει μόνο καλή θέληση, διάθεση για "μοίρασμα" και αλληλοστήριξη. Υπάρχει η αγάπη και η φροντίδα της μιας πλευράς προς την άλλη όταν το έχει περισσότερη ανάγκη, χωρίς εγωισμούς και πείσματα. Αν έχετε έστω και μία τέτοια φίλη, που θα τα αφήσει όλα για να τρέξει κοντά σας και με δάκρυα στα μάτια χαρεί με την χαρά σας, τότε πραγματικά έχετε έναν θησαυρό στα χέρια σας!

Καλή και όμορφη Κυριακή!