Διατροφη των παιδιων: το Α και το Ω

Μπορεί η καθημερινότητα να είναι απαιτητική και οι ρυθμοί εξαιρετικά γρήγοροι, όμως η διατροφή των παιδιών μας αξίζει να είναι μια από τις προτεραιότητές μας γιατί αφορά άμεσα  και έμμεσα πολλές φορές την υγεία τους. Ειδικά σήμερα, όπου είναι διάχυτη η πληροφορία σχετικά με την σωστή διατροφή δεν υπάρχουν πολλές δικαιολογίες για εμάς τους νέους γονείς.

Το παν είναι η σωστή οργάνωση. Αν προσπαθείς να σχεδιάζεις το μενού της εβδομάδας και να έχεις προμηθευτεί τα απαραίτητα εξαρχής, λύνεται ένα μεγάλο μέρος του  καθημερινού προβλήματος του "τι να μαγειρέψω σήμερα". Όταν μάλιστα έχεις κάποιο ελεύθερο χρόνο, ιδανικά μπορείς να κάνεις εκτός του κυρίου γεύματος και κάτι επιπλέον, ώστε να υπάρχει διαθέσιμο κάποιο σνακ μέσα στην εβδομάδα. Τα σπιτικά κέικ, οι μπάρες δημητριακών, οι πίτες ή ακόμα και τα κουλουράκια είναι μια καλή λύση για κάτι γευστικό αλλά παράλληλα υγιεινό, δεδομένου ότι μπορείς να αποφύγεις την ζάχαρη και τα λίπη που συνήθως υπάρχουν σε όσα παίρνεις απ' έξω. Εννοείται ότι πρώτα από όλα θα πρέπει να δίνονται στα παιδιά άφθονα λαχανικά και φρούτα σε συνδυασμό με τις απαραίτητες πρωτεΐνες. Αυτό λίγο πολύ το ξέρουμε όλοι. Εκεί που χάνεται η μπάλα είναι στα ενδιάμεσα γεύματα και στα συσκευασμένα τρόφιμα.

Χωρίς καμία διάθεση δαιμονοποίησης των τροφίμων η πραγματικότητα είναι ότι οι συσκευασμένες τροφές με τις περιττές θερμίδες και την μηδαμινή θρεπτική αξία έχει κατακλύσει και την βρεφική διατροφή. Έτοιμες κρέμες όλων των ειδών, μπισκότα δήθεν ειδικά, χυμοί και δεν συμμαζεύεται πλασάρονται ως ιδανικά για τα μωρά ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι διατροφικά καλά ούτε για ενήλικες. Μια και μόνο ανάγνωση στα συστατικά αρκεί. Γιατί λοιπόν επιμένουμε να προσφέρουμε αυτά στα παιδιά μας, ενώ γνωρίζουμε οι περισσότεροι πια τι είναι και τι δεν είναι χρήσιμο για την υγεία τους σε αυτή την τόσο ευαίσθητη ηλικία; Ξέρω τι επακολουθεί ως αντίλογος. Κι εμείς που τα φάγαμε τι πάθαμε; Απορώ που συνεχίζει να διατυπώνεται αυτή η απορία. Ας κοιτάξουμε με προσοχή τον εαυτό μας και τους γύρω μας και ας ξανασκεφτούμε πόσοι ταλαιπωρούνται με τάση ή προβλήματα παχυσαρκίας, ζάχαρο, χοληστερίνη, αυτοάνοσα νοσήματα και άλλα πολλά που δεν είναι αρμοδιότητα μου να αναλύσω. Γιατί στεκόμαστε στο άμεσο αποτέλεσμα και δεν κοιτάμε μακροπρόθεσμα;

Φυσικά δεν χρειάζονται υπερβολές ή ακρότητες. Και εννοείται πως όσο τα παιδιά μεγαλώνουν και κοινωνικοποιούνται θα μπαίνουν πολύ συχνά στον πειρασμό του junk food. Όσο πιο γερές βάσεις όμως έχει βάλει κανείς τόσο πιο εύκολα κάποια στιγμή το παιδί θα πει και "όχι". Ή τουλάχιστον θα έχεις καταφέρει να αντιμετωπίζει το φαγητό με επίγνωση του τι είναι ωφέλιμο και τι όχι. Αυτό από μόνο του είναι ένα μικρό επίτευγμα και ίσως έτσι αλλάξουν κάποτε οι διατροφικές συνήθειες του πληθυσμού και επιστρέψουν στο "μέτρο" που υπήρχε κάποτε.